بعد از دو ماه

۱.برای خودم بیش تر از دو ماه گذشته.دوری از وبلاگ رو میگم‌.

۲.مدتها بود برای عیادت بیمار به بیمارستان نرفته بودم.دیروز که برای عیادت یکی از عزیزانم قطعت البلاد کردم  انگار دستمالی به قلبم کشیدم دم عیدی! کانه این اشکهای جمعیت پشت آی سی یوی جنرال کمی دلم را روشن تر کرده بود.با همه ی سنگینی قلبم از غم مریض دارها تجویز کرده ام که هر ازگاهی به بیمارستان برم.به نظرم این تلنگر  برایم لازم است.

۳.تعطیلات را دوست ندارم.

۴.این مدت وبلاگهای عجیبی خواندم.یکی شان وحشتناک بود.می گفت از کشتن بچه ها ناراحت نمی شوم و ابایی ندارم.راستش تپش قلب شدیدی گرفته بودم.خواندنش هم . بود.

۵.وقتی به اینجا سر میزنید ذوق مرده ی غریب و بی کسی را دارم که به یک فاتحه ی صمیمی مهمان شده .